۳ مولفه موثر در معنویت درمانی
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۶۷۶۷۹
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، در مفردات توکل را این گونه تعریف میکند: توکل یعنی اینکه بر غیر خودت اعتماد کنی و دیگری را از طرف خودت نایب قرار دهی. راغب (به نقل از سجادیان، ۱۳۸۲)
منظور از توکل این است که انسان در چهار چوب علل مادی و محدود قدرت و توانایی خود محاصره نگردد و چشم خود را به حمایت و لطف پروردگار بدوزد این توجه مخصوص، آرامش و اطمینان و نیروی فوق العاده روحی و معنوی به انسان میبخشد که در رویایی با مشکلات، اثر عظیمی خواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ولی باید توجه داشت که مفهوم توکل چشم پوشی از اسباب و دست روی دست گذاشتن نیست بلکه مراد از آن بلند نظری و عدم دلبستگی به اسباب محدود مادی است. توکل استفاده از اسباب و علل طبیعی است که به خواست خدا در اختیار انسان قرار گرفته و اعتماد به خداوند در همه کارها و او را وکیل و پشتیبان خود قرار دادن و نتیجه کارهای خود را به خدا واگذار کردن است (رضوانی، ۱۳۸۸).
براساس روایت، شخص متوکل به خداوند میداند که اگر در ظاهر، شخصی به او ضرری زد یا خیری را از او منع کرد و نتوانست با آن مقابله کند، این در واقع ممکن است به نفع انسان باشد؛ زیرا خداوند که امور عالم به دست اوست، خیر و خوبی را برای بنده اش میخواهد، گرچه در ظاهر خوب نباشد. شخصی که بر خداوند توکل کرده، باور دارد که تاثیر همه اسباب و علل عالم به اذن خداوند است، بنابراین هرچند در ظاهر شخصی به او آسیب رسانده است، ولی مسبب خداوند است و با باور به این که خداوند، صلاح و خوبی بنده خود را میخواهد در صورتی که نتواند با این آسیب مقابله کند، کمتر نگران میشود و با سپردن امور به خداوند آرامش مییابد؛ از این رو در قرآن میفرماید: «و چه بسا از چیزی نا خشنودید، و آن برای شما خوب است» همچنین شخص متوکل میداند که اگر دیگری به او خیری رساند و یا چیزی به او بخشید، این خیر و خوبی از سوی خداوند است و اگر از سوی خداوند نباشد، به ظاهر خیر است، ولی در باطن نامناسب محسوب میشود، چنانچه خداوند میفرماید: «چه بسا چیزی را دوست میدارید و آن برای شما بد است.»
لذا انسان متوکل نه اضطراب از دست دادن چیزهای به ظاهر خوشایند را دارد نه خود را دچار اضطراب نگهداری و وابستگی داشتهها و یافتههای به ظاهر خوشایند میکند؛ چرا که اصولا انسان متوکل خوشایندی و ناخوشایندی امور زندگی نمیکند بلکه بر اساس حقیقت امور (هر چند به ظاهر ناخوشایند باشد)، آنها را انتخاب کرده و با آن زندگی میکند (صادقیان ۱۳۷۸).
توکل نتیجه فهم عمیق این پیش فرض زندگی معنوی است که: امور هستی قابل تقسیم اند به امور تغییر پذیر و تغییر ناپذیر. من میتوانم واقعیتی که در زندگی من هست را عوض کنم، اما نمیتوانم قوانینی که حاکم بر هست است را عوض کنم. به تعبیر دیگری عوض کردن واقعیات زندگی توسط قوانین زندگی صورت میگیرد. هر کس قوانین زندگی را بهتر بشناسد میتواند واقعیات زندگی را راحتتر تغییر دهد، ولی خود قوانین را نمیتوان تغییر داد (ملکیان ۱۳۸۷).
روش تشریک مساعی با خداوند
موقعی که یک بیماری وخیم مثل سرطان، که آکنده از تردید و بی ثباتی است، باورهای ضمنی درباره مراقبت را در هم میشکند، ایمان میتواند احساسی از «مراقبت ثانوی ای» به انسان باز گرداند (ویز وسایدر، راتبام، ۱۹۸۲) واحساسات در ماندگی را باباورهایی مثل «این خواست خداست»، «خدا در کنار من است» یا «این امر جزئی از روند طبیعی امور است» کاهش دهد. برخی از محققان (پارگامنت، ۱۹۸۸) تمایز جالب بین رویکرد تسلیم در مشکل گشایی («خدا وضع را سر و سامان میبخشد پس باید امور را به او واگذار کنم») در مقابل رویکرد خود فرمان محور («خدا منابع مورد نیاز را در اختیار من گذاشته است و من خودم باید بالا ستقلال به این وضع رسیدگی کنم») و یا رویکرد تشریکی («من و خدا با اشتراک مساعی هم به رتق و فتق امور میپردازیم») ترسیم کرده اند.
برداشتها در مورد مراقبت و هم بستههای بهداشتی آنها ممکن است در سنتهای معنوی و دینی مختلف فرق داشته باشند. به عنوان مثال، با این که فرهنگهای غربی به شدت برای عمل و مراقبت و نظارت شخصی ارزش قائل میشوند، فرهنگهای شرقی معمولا بر هم سازی و هم رنگی با جامعه تاکید بیشتری میکنند؛ این ارزشهای متفاوت ممکن است عوارضی برای سلامت داشته باشند.
پارگامنت و دیگران (۱۹۹۹) دریافتند که در میان اعضای خانوادههایی که منتظرند یکی از وابستگانشان مورد عمل جراحی عمدهای قرار گیرد، آن افرادی که شیوه «تشریک مساعی با خدا» در مقایسه خود گردان با عجز و لابه کردن در پیشگاه خدا در مدارای دینی استفاده میکردند، برآیندهای مدارای دینی بهتری داشتند. آنان هم چنین پی بردند که این شیوه کنار آمدن بر اساس تشریک مساعی، به صورت عمل واسط اثر افسردگی و اضطراب بر برآیندهای روان شناختی دینی عمل میکند، در حالی که سایر انواع کنار آمدن دینی و غیر دینی (مثلا برنامه ریزی، حمایت اجتماعی از انجام دادن چنین کاری ناتوانند.
صبر
منظور از صبر استقامت در برابر مشکلات و حوادث گوناگون و نقطه مقابل آن بی تابی و از دست دادن مقاومت و تسلیم شدن در برابر مشکلات است.
علمای اخلاق صبر را به سه دسته تقسیم میکنند:
۱-صبر بر اطاعت:یعنی شکیبایی در برابر مشکلاتی که در راه اطاعت وجود دارد.
۲- صبر بر معصیت:یعنی ایستادگی در برابر انگیزههای نیرومند و محرک گناه
۳- صبر بر مصیبت: یعنی پایداری در برابر حوادث تلخ و ناگوار و عدم برخورد انفعالی و ترک جزع و فزع.
یکی از انگیزهای صبر و عوامل پرورش آن، هم شکل ساختن خود با صابران است. این اصل و قاعده در مورد تمامی فضائل اخلاقی صدق میکند. هر گاه انسان در ظاهر خود را به صفتی بیاراید، هر چند در باطن چنین نباشد، به تدریج باطنش آن صفت را دارا خواهد شد.
یکی از مهمترین منابع نگرانی افراد مضطرب، موضوع پیش بینی خطرناک آینده و نرسیدن به نتیجه مورد انتظار و مطلوب در آینده است. انسان صابر با این پیش شرط که نیت و عمل درستی داشته باشد، با درک این پیش فرضهای زندگی معنوی که: «نظام جهان اخلاقی است و تنها حقیقت نجات بخش است»، یقین دارد که در آینده به نتیجه خواهد رسید و در ازاء نیت و عمل خیرش دچار آسیب و خطر نخواهد شد، بلکه پاداش الهی در دنیا یا آخرت دریافت خواهد کرد. در اصل صبر نتیجه معرفت و اعتماد به خداوند است و انسان را از شتاب و عجله، اضطراب و بی قراری را در پی خواهد داشت دور میکند. انسان صابر، چون نسبت به آینده عملش اطمینان دارد، مولفهای که انسانهای مضطرب با طولانی شدن آن دچار اضطراب بیشتر میشوند (رضوانی، ۱۳۸۸).
منبع: کتاب معنویت درمانی. سیدرضا میرمهدی، مجید صفاری نیا و احسان شریفی. صص ۱۷۲-۱۷۵، انتشارات آوای نور، سوم. ۱۳۹۶.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: معنویت درمانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۶۷۶۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایمان برای انسان مؤمن امنیت به ارمغان میآورد
به گزارش خبرگزاری مهر، آیتالله رضا رمضانی در سلسله جلسات انسان اخلاقی در دعای مکارم الاخلاق امام سجاد (ع) با عنوان «قرار معنوی» که در مسجد آفخرا رشت برگزار شد، اظهار کرد: نگاه ما نسبت به صحیفه سجادیه باید یک نگاه تربیتی باشد.
نماینده مردم گیلان در مجلس خبرگان رهبری با اشاره به اینکه صحیفه سجادیه یک دستگاه تربیتی است، تصریح کرد: وقتی اسلام را مورد مطالعه قرار میدهیم میبینیم که میخواهد انسان را یک انسان اخلاقی تربیت کند.
وی با بیان اینکه انسان اخلاقی به معنای این است که با همگان ارتباطی معنادار و مبنایی دارد، افزود: اخلاقی که در دین مورد تاکید قرار گرفته به تمام ساحت زندگی انسان توجه میکند.
آیتالله رمضانی با تاکید بر اینکه انسان باید خود را تربیت کند و بردبار و خوش اخلاق باشد، اضافه کرد: ایمان برای انسان مؤمن امنیت به ارمغان میآورد و در جامعه یک زندگی مومنانه خواهد داشت.
دبیرکل مجمع جهانی اهلبیت (ع) اضافه کرد: در دعای مکارم الاخلاق از خداوند ایمان از نوع کامل آن را درخواست میکنیم زیرا اگر ایمان نباشد زندگی بیهدف میشود.
وی با اشاره به اینکه انسان اخلاقی در زندگی دارای هدف است و زندگی مومنانه جامعه را امن میکند، تصریح کرد: وجود برخی مشکلات در جامعه نشان میدهد که ایمان به طور کامل در زندگی برخیها وارد نشده است.
وی با بیان اینکه انسان باید اعمال و رفتار خود را محاسبه کند، تصریح کرد: همه امور زندگی را نباید در این دنیا قرار دهیم و نگاه گذری باید نسبت به این حوزه وجود داشته باشیم.
آیتالله رمضانی با تاکید بر اینکه حیات زندگی انسان در آخرت است و آخرت به اراده خود انسان ساخته میشود، افزود: دعا فقط برای خواندن نیست بلکه باید با همان هدف، خود را تربیت کنیم.
نماینده مردم گیلان در مجلس خبرگان رهبری با اشاره به اینکه دعای مکارم الاخلاق دستگاه تربیتی است که انسان در مقام عمل برای امور صالح قرار گرفته است، اظهار کرد: فقر و غنا میتواند انسان را به کفر و یا حقیقت ایمان برساند.
کد خبر 6095727